اثر عصاره آبی ـ الکلی بومادران (achillea wilhelmsii) بر میزان ترشح اسید معده موش صحرایی تحت شرایط پایه، قطع و تحریک عصب واگ

سابقه و هدف: بومادران، از تیره­ی کاسنی، گیاهی است که در سال­های اخیر اثرات ضداکسیدانی، ضدالتهابی، ضداسپاسم و ضدمیکروبی آن گزارش شده است، این گیاه در طب سنتی برای ناراحتی­های گوارشی کاربرد دارد ولی در مورد اثرات آن بر ترشح اسید معده تحقیقی صورت نگرفته است. مواد و روش­ها: 24 سر، موش صحرایی نژاد ویستار با وزن ( g 250-200)، به طور تصادفی به دو گروه دوازده­تایی کنترل و آزمون تقسیم شدند. پس از بیهوشی حیوانات با تیوپنتال سدیم ( 50mg/kg, ip )، تراکئوستومی، لاپاراتومی و گاسترودئودنوستومی انجام گردید. عصاره­ی بومادران در دوزهای mg/kg 2، 1، 5/0 (در حجم ml 1) تهیه و برای تهیه نمونه ترشح اسید معده از روش washout استفاده گردید و غلظت اسید آن به روش تیتراسیون با naoh اندازه­گیری گردید. نتایج به صورت mean ± sem بیان و با استفاده از آزمون unpaired t-test بررسی شده و 05/0 p< معنی­دار تلقی گردید. نتایج: عصاره­ی بومادران در حالت پایه به طور معنی­داری و وابسته به دوز، ترشح اسید معده را مهار کرد. واگوتومی موجب حذف اثر مهاری عصاره بر ترشح اسید معده شد و دوز mg/kg 2 عصاره اثر تحریکی بر ترشح اسید نشان داد. اثر کاهشی عصاره بر ترشح اسید معده در وضعیت تحریک عصب واگ در مقایسه با گروه کنترل معنی دار نبود. نتیجه­گیری: نتایج نشان داد که عصاره بومادران اثر مهاری بر ترشح پایه اسید دارد. مقایسه اثر عصاره در دو وضعیت پایه و واگوتومی نشان می­دهد که این اثر از طریق مهار عمل واگ معدی صورت می­گیرد. عصاره قادر به مهار ترشح اسید تحریک شده نبود.